Ondanks dat ik slechts twee maanden wegblijf, stonden de afgelopen dagen in teken van afscheid. Vrijdag met de collega’s op kantoor, zaterdag met vrienden vlees eten bij een steakhouse in Enschede, zondag eerst in de voetbalkantine en vervolgens op het feest van mijn peettante van de familie, maandag een etentje met het gezin en opa en beide oma’s en ter afsluiting nog met de vriendengroep in de kroeg. Ook staat mijn telefoon sinds gisteren roodgloeiend. En ze zeggen allemaal dat ze me zullen missen, maar voor je het weet ben ik weer terug.

De zenuwen beginnen nu wel te komen. Gelukkig heb ik in het vliegtuig anderhalve dag de tijd om na te denken waar ik in hemelsnaam aan begonnen ben. De uitkomst van mijn overpeizingen lees je eind deze week, als ik gearriveerd ben aan de andere kant van de wereld.