Wachten duurt lang, zeker als het meer dan vijf uur is. Over 2,5 uur vertrekt mijn voorlopig laatste vlucht, van Sydney naar Auckland. Daar word ik als het goed is opgehaald door Karen van Tiel, nichtje van de familie Van Gerwen.

Tijdens mijn reis houd ik wekelijks een verslag bij in weekblad Arena. Om mijn tijd nuttig te besteden (ik ben al drie uur op dit vliegveld) heb ik het eerste artikel voor de krant van komende vrijdag vast gemaakt. Hieronder in het kort mijn reisbelevingen tot nu toe.

Tom, Koen en pap hebben mij dinsdag weggebracht. Nadat we nog samen een uurtje koffie hebben gedronken, tijd die ik gebruikt heb om alvast kerstkaarten te schrijven namens Bureau Kett, is het moment aangebroken om door de douane te gaan. Dat betekent dus afscheid nemen. Aangezien ik slechts twee maanden weg ben en we met vier kerels op het vliegveld staan, is dit zo gepiept.

Het eerste stuk van de reis neemt een uurtje in beslag. Eenmaal in Londen mag ik mezelf vier uur vermaken. Dat lukt goed met een pizza, een goed boek en regelmatig een smsje over de vorderingen van Ajax tegen Olympique Lyonnais in de Champions League. In het vliegtuig krijg ik stoel 55G toegewezen. Middenrij, aan het gangpad. Gelukkig zit er niemand achter me, dus ik kan ongegeneerd de stoel achterover klappen. Helaas niet ver genoeg voor een comfortabele slaaphouding. Ook de stoel naast me blijft leeg. Die kan ik dus mooi gebruiken als rommelplek.
Vanuit Londen vlieg ik naar Sydney, met een tussenstop van een uurtje in Bangkok. Voordat we in Azie landen heb ik al drie films gezien: Friends with benefits, Monte Carlo en Hanna (aanrader!). Verder heb ik ongeveer vier uurtjes geslapen en twee maaltijden naar binnengewerkt. Dat in een tijdsbestek van om en nabij elf uur. Na de stop in Bangkok zetten we in hetzelfde vliegtuig koers naar Sydney. Ik begin met drie uurtjes slapen, sla de avondmaaltijd over en kijk vervolgens de film Larry Crowne. Na een dutje van twee uur zet ik de animatiefilm Up op, intussen ‘geniet’ ik van mijn ontbijt. Binnen een uur na het einde van die film landt de piloot het vliegtuig in Australie.

Nu ga ik kijken of ik ergens Australische Dollars kan scoren, heb alleen Euro’s, Britse Ponden en Nieuw-Zeelandse Dollars op zak. Na al dat vliegtuigvoer heb ik behoefte aan ‘echt eten’, voor zover je dat op een vliegveld kunt krijgen.

Bedankt trouwens voor alle reacties en gelukswensen, al dan niet via deze website. Erg leuk om te zien dat veel mensen mijn vorderingen volgen. Dat motiveert mij alleen maar om vaker iets van me te laten horen. De volgende keer probeer ik het korter te houden, maar dan hoef ik waarschijnlijk ook niet zoveel tijd te doden.