Het enige wat ik tot nu toe van Auckland gezien heb is het interieur van zes kroegen. En ook daar kan ik me niet veel meer van herinneren. Om onze laatste avond samen te vieren besluiten Izzy, Fabio en ik mee te doen aan een Pub Crawl door Nieuw-Zeeland’s grootste stad. Veertig minuten per kroeg, bij binnenkomst een gratis shot en verder dansen of poolen of net waar je zin in hebt. Wie mij een week geleden had verteld dat ik vrijwillig zou meedoen aan zoiets, zou ik voor gek hebben verklaard. Toch heb ik een fantastische avond gehad.

Zoals ik in mijn vorige bericht al voorspelde, breng ik de eerste uren bij de familie door in bed. Door een foutje bij het zetten van mijn wekker (ze werken hier met AM en PM), word ik pas rond half drie ‘s middags wakker. Dat mag de pret niet drukken. Tijdens mij nogal late ontbijt vertel ik Antoon en Mies alles over mijn reis, de dingen die ik gezien heb en de activiteiten waar ik aan mee heb gedaan.
De kerstavond brengen we door met spelletjes. Eerst een paar potjes Rummikub. Daarna leert Antoon mij het spel Skip-bo. Ik pik het vrij snel op en weet de eerste twee potjes op mijn naam te zetten. Tegen die tijd gelooft Mies allang niet meer dat ik het spel nog nooit gespeeld heb. Als we klaar zijn kijken we het nieuws (waar ik ruim een maand van verstoken ben gebleven) en zoeken ons bed op.

Voor het eerst sinds weken hoef ik mijn kamer niet te delen met anderen. Dit is heerlijk. Ik maak dan ook graag van de gelegenheid gebruik en slaap uit tot een uur of tien. Als ik in de keuken kom zegt Mies: “Ah, there you are. We thought about putting together a search party.” Na het ontbijt pak ik mijn tas. Rond half een vertrekken we naar Jason, daar vieren we Kerstmis.
Eenmaal aangekomen is het een weerzien van ‘oude bekenden’ en nieuwe gezichten. Naast Jason, Tony en Bryan, is dit keer ook Janice er met haar kinderen. We zitten buiten en genieten van het weer. Het is lekker warm en droog. De kinderen vermaken zich op de trampoline en in het zwembad. Ombeurten komen ze trots hun kerstcadeaus tonen.
De kerstlunch bestaat uit heel veel eten. Iedereen neemt iets mee. Dit wordt op een grote tafel gezet. Vervolgens pakt iedereen een bord en schept op. Vaak meerdere keren. Na ongeveer een uur worden het vlees en de salades vervangen door zoetigheid. Iedereen krijgt een schone bord en opscheppen maar. Vanwege het vele eten ben ik niet in staat van mijn stoel af te komen. Daarom heb ik helaas geen foto’s van mijn kerstdag bij de familie.
Tegen half zeven neem ik afscheid. Bij de meeste voor de laatste keer. Antoon en Mies zetten mij af bij het busstation, waar ik de bus naar Auckland pak. Ik moet de volgende ochtend namelijk om 7.15 uur de bus hebben naar Bay of Islands, waar ik een paar dagen doorbreng.

Tweede kerstdag (Boxing Day) sta ik extra vroeg op. Ik weet dat ze thuis aan het kerstdiner zitten en ik wil ze verrassen met een telefoontje. In een soort parade komen ze een voor een aan de lijn, onder wie oma. Totdat de soep warm is, dan ben ik ineens niet meer interessant genoeg. Ik geef ze overigens groot gelijk. Opa en oma zijn op bezoek bij een oom en tante, dus ook die geef ik even een belletje. Daarna sleep ik mijn zware rugzak en nog zwaardere hoofd naar de bus.
De bestemming is Paihia, in de Bay of Islands. Hier verblijf ik drie nachten. In de bus zie ik Jennifer weer, waar ik al enkele keren mee heb gereisd. Ook leer ik Jenna (Engeland) kennen. De middag dat we aankomen voeren we niet veel uit. We sjokken een beetje door het stadje en doen mee aan een barbecue.

Dinsdag reis ik naar het meest noordelijke puntje van Nieuw-Zeeland; Cape Reinga. De weg daar naartoe zie ik vooral de binnenkant van mijn ogen. De terugweg is veel leuker. We gaan namelijk zandsurfen op 90 Mile Beach. Na mijn glijpartijen zit ik helemaal onder zand: in m’n oren, achter m’n oren, in m’n neus, in m’n mond en al mijn broekzakken. De stevige wind die er staat draagt hier zeker in bij. Het zand waait alle kanten op.
Vervolgens rijden we met de bus terug naar Paihia over 90 Mile Beach. Dit is precies wat de naam doet vermoederen. Een erg lang strand. Onderweg stoppen we om de bus schoon te maken en Fish & Chips tee ten. De rest van de avond blijf ik in het hostel. Boek lezen en bedenken wat ik morgen ga doen.