Om te beginnen wil ik iedereen hartelijk bedanken voor de felicitaties. Het zijn er teveel om overal persoonlijk op te reageren. Ik heb ontzettend veel lol gehad tijdens mijn 36-uur durende verjaardag (eerst 24 uur in NZ, daarna nog 12 in Nederland, want jullie lopen achter).

Het is de bedoeling om mijn 26e verjaardag lekker rustig te beginnen. Eerst uitslapen, dan zoetjes aan een keer ontbijten. Uiteraard gaat dit niet zo als gepland. De telefoon staat roodgloeiend, maar dat vind ik niet erg. Het is fijn om weer eens wat bekende stemmen te horen. Ik ben nu vijf weken op pad en de meeste mensen heb ik al minstens net zolang niet gesproken.

In de loop van de ochtend loop ik naar het informatiecentrum van Paihia om te checken wat ik die dag kan doen. Het weer is bewolkt en erg winderig, waardoor veel activiteiten tot en met zaterdag geannuleerd zijn. De zee is erg ruig. Het baliemannetje raadt mij aan mee te gaan op de Mack Attack, de snelste boot van Paihia. Omdat de hele dag op je kamer zitten niet erg spannend is, besluit ik dit te doen. Ik vertrek om half drie, dus ik heb nog wat tijd te doden voordat het zover is. Dit doe ik door een goed boek (Harlan Coben) te lezen.
Het baliemannetje had inderdaad niet overdreven. Met een flinke snelheid schieten we door de baai. Elke keer als we stuiteren krijg ik een volle bak zout water in mijn gezicht. De kapitein stopt op diverse plekken om ons meer uitleg te geven over de Bay of Islands, die in total 144 eilanden bevat. Bij terugkomst kunnen we een foto kopen. Omdat ik jarig ben krijg ik hem gratis.

Eenmaal terug bij het hostel zijn de dames, Jenna en Jennifer, inmiddels ook terug van hun zeiltocht. We spreken de plannen van de avond door. Eerst eten we samen. Ik hoef niks te doen van de dames, omdat het mijn verjaardag is. Dat bevalt me wel. Na een halfuurtje krijg ik een heerlijke curry voorgeschoteld. Bij de afwas hoef ik ook niet mee te helpen. Heerlijk. Ik wil elke dag wel jarig zijn.
Uiteraard moet mijn verjaardag gevierd worden. Voordat het zover is bezoek ik echter eerst een avondshow over de geschiedenis van de Maori’s in Waitanga. Het verhaal wordt verteld door een grootvader die zijn kleindochter uitlegt waar de Maori vandaan komen. Dit gaat gepaard met diverse dansen, liedjes en rolspelen. Erg interessant!

Tegen tien uur ben ik terug in het hostel. Jenna en Jennifer zitten buiten met nog wat andere mensen te kletsen. Daar sluit ik me bij aan. Ook buschauffeur Josh is van de partij. Op een gegeven moment verdwijnen de dames ineens. Ik heb dat niet eens echt in de gaten, totdat ik ze uit de keuken zie komen met een taart. In koor zingt iedereen Happy Birthday, waarna ik de kaarsjes mag uitblazen. Hierbij krijg ik hulp van de wind, want voordat ik ook maar iets kan doen zijn alle kaarsjes uit. Dat mag de pret niet drukken. Jennifer verdeelt de taart onder de aanwezigen en met z’n allen genieten we ervan op mijn gezondheid.
Om elf uur wordt de keuken en de openbare ruimte gesloten, dus zoeken we onze heil ergens anders. Dit is een bar aan het eind van de straat. Daar vermaken we ons prima tot sluitingstijd, een uur. Omdat het mijn verjaardag is hoef ik zelf niets te kopen, maar iedereen wil me trakteren. Dit betekent dat ik elke keer minimaal twee drankjes klaar heb staan. Terug in het hostel kletsen we nog even na voordat we allemaal ons bed opzoeken.

De volgende ochtend sleep ik me met moeite naar de douche en vervolgens naar de bus. Op mijn verzoek heeft Josh de achterste rij stoelen voor mij gereserveerd, haha. Helaas is het zo druk dat ik niet lekker languit daar kan gaan liggen. Toch weet ik een redelijk comfortabele houding te vinden. Heel veel helpt het niet, maar toch weet ik wat te rusten. Nu ben ik weer in Auckland. Hier blijf ik tot zaterdagochtend. Dus morgen heb ik tijd om de stad te verkennen. Mits het niet te hard regent, want sinds vandaag is het maar bagger.