Weer drie uur dichter bij huis, het tijdsverschil is nog maar zeven uur. En eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik inmiddels de dagen ook wel aan het aftellen ben. Dit heeft vooral met het klimaat van Singapore te maken. Ontzettend heet met een nog hogere luchtvochtigheid. Daar kan ik als Hollandse jongen niet zo goed tegen. Sinds ik hier zondagnacht arriveerde zweet ik al. Maar eerst even mijn laatste dag in Australië.

‘s Ochtends slaap ik lekker uit. Na een frisse douche is het rond elf uur tijd voor ontbijt, maar niet te veel. Om half een hebben we namelijk lunch bij Nicolas, een zoon van Rini en Penelope, en Emma en hun kinderen. Ook Rini’s andere zoon -Crisso- is er met zijn vrouw en kind. Zoals veel van de conversaties die ik voer gaat het over mijn werk, mijn reis en de familie. Na het eten nog snel een familiefoto en daarna brengen Rini en Nicolas mij naar het vliegveld.

Helaas heeft mijn vliegtuig vertraging. Eigenlijk zou ik om 17 uur vertrekken. Uiteindelijk stijgt het vliegtuig pas om half acht op. Dit betekent dat we rond middernacht plaatselijke tijd weer de wielen aan de grond krijgen. De piloot meldt doodleuk dat het vijfentwintig graden is. Om twaalf uur ‘s nachts! Ik verzamel mijn spullen, word toegelaten door de douane en stap in een taxi naar The Little Red Dot. Daar ontvangt de receptie mij vriendelijk en wijst me naar mijn kamer, die gelukkig over een goede airco beschikt.

Omdat het lekker koel is in mijn kamer, en natuurlijk vanwege de lange vlucht, blijf ik ‘s ochtends tot een uur of tien in bed liggen. Zodra ik de kamer verlaat om naar de wc te gaan lijkt het alsof ik een kachel in loop, pfffffft. Als ik mezelf eenmaal zover heb om iets te ondernemen ga ik op zoek naar het dichtstbijzijnde station, ongeveer tien minuten lopen vanaf het hostel. Ik ben doorweekt als ik daar arriveer. Voor het gemak koop ik een speciale reiskaart en zet koers naar Orchard Street. Hier zijn tientallen winkelcentra aan elkaar gelinkt via een ondergrondsgangenstelsel. Niet normaal. Overal waar je kijkt zijn winkels, dit moet werkelijk het paradijs zijn voor vrouwen.
Het kost me bijna een uur om een uitgang te vinden. Hier struikel op een of ander boeddhistisch evenement. Daar kijk ik even rond. Vervolgens loop ik wat over de straat en kijk mijn ogen uit. Ik stuit nog op een gigantische boekenwinkel. Dat komt goed uit, want ik heb The Scorpio Illusion van Robert Ludlum bijna ooit. Het assortiment is zo enorm dat ik niet kan kiezen. Na lang wikken en wegen ga ik voor twee boeken; wederom een Ludlum en Lord of the Flies.
Vanaf Orchards reis ik door naar Chinatown. Daar zwerf ik een tijdje rond. Ik ga onder meer kijken bij de Sri Mariamman Temple. Doordrenkt van het zweet keer ik in de loop van de avond terug in The Little Red Dot. Volgens mij heb ik een stankcirkel waar boeren niet mee kunnen concurreren. Na een frisse douche zoek ik zo snel mogelijk mijn kamer (lees: de airco) op om te voorkomen dat ik weer ga zweten.

De volgende ochtend hetzelfde ritueel. Ik blijf zo lang mogelijk in bed liggen om te genieten van de airco. Omdat Singapore groter is dan mijn hostelkamer trek ik er toch weer op uit. Dit keer met het voornemen om zo veel mogelijk activiteiten binnen te doen. De bestemming van vandaag is het eiland Sentosa, ten zuiden van Singapore. Daar is veel te beleven, dus ik wil een kijkje gaan nemen.
Toch arriveer ik nooit op het eiland. Onderweg moet ik een keer overstappen in de metro en nieuwsgierig als ik ben besluit ik ‘even’ een kijkje te nemen in de Marina Bay Sands. Een gigantisch complex met een theater, museum, casino, hotel, winkelcentrum en nog veel meer interessante dingen. Een van die dingen is het Sands SkyPark, een ‘terras’ van 12.400 vierkante meter op de 57e verdieping van het gebouw. Vanaf daar kun je over Singapore uitkijken, mits er niet te veel smog hangt.
Tevens bezoek ik het Artscience Museum, dat ook daar gevestigd is. Hier is een tentoonstelling te zien over Titanic. Inderdaad, het onzinkbare schip dat zichzelf precies honderd jaar geleden op de zeebodem parkeerde. Erg interessant om de persoonlijke verhalen van passagiers en hun familie te lezen. Helaas mag ik mijn camera niet mee naar binnen nemen. Naast de Titanic Exhibition is er een tentoonstelling over de horloges van Cartier. Dit vind ik dan weer niet interessant en sta dan ook vrij snel weer buiten.

Eenmaal terug in het complex van de Marina Bay Sands loop ik recht tegen het theater aan. Daar draait twee maanden Wicked. Waarom niet, denk ik, dus koop ik een kaartje voor de voorstelling van half acht ‘s avonds. De drie uur die ik moet overbruggen voordat de show begint wil ik niet naar buiten. Daarom zoek ik een rustig (en fris) hoekje op om mezelf kwijt te raken in Lord of the Flies.

Deze dag staat in het teken van een internetupdate voor mijn trouwe volgers. Dat is nu volbracht (nadat ik verdorie meer dan een uur aan het zoeken ben geweest naar een geschikt internetcafe). Wat ik de rest van de dag ga doen is nog niet bekend. Wellicht dat ik alsnog de oversteek naar Sentosa maak.