Een festival dat in het teken staat van goede muziek en bier, en ook nog eens drie dagen duurt. Dat klinkt toch als een godsgeschenk? Dit werd afgelopen weekend bewaarheid tijdens het Telluride Blues & Bres Festival in Colorado. Helaas werkten de weergoden niet mee door het bijna het hele weekend te laten reageren. Maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben ons kostelijk vermaakt en genoten van wat het kleine bergplaatsje midden in de Rocky Mountains ons te bieden had.

Laten we verder gaan waar Daan en ik gebleven zijn in het laatste verslag. Dat is in Denver. Vanaf daar rijden we via Grand Junction, waar we een nachtje vertoeven, naar het idylle Telluride. Dit bergplaatsje ligt bijna drie kilometer boven zeeniveau en is aan alle kanten omringd door de Rocky Mountains. Het is met woorden niet te omschrijven. Daarom deze keer wat meer foto’s, alhoewel die de omgeving eigenlijk ook niet echt recht doen. Het is vele malen mooier.
Omdat we vrij laat waren met boeken slapen we in het nabij gelegen Mountain Village, een skidorpje boven op een berg. Het hotel is erg duur. Voor dat geld hebben we normaal gesproken twee weken onderdak, nu slechts een weekend. Het is echter niet anders, we willen er graag bij zijn. Daar staat tegenover dat we geen tickets hoeven te kopen voor het festival omdat we perskaarten hebben. En de prachtige omgeving maakt ook het een en ander goed. Om naar Telluride te komen gaan we met de gondel. Dit duurt ongeveer een kwartiertje en je hebt echt een adembenemend uitzicht. ’s Avonds is het net zo mooi, als Telluride verlicht is.

Bij de perskaart zit een zogeheten frontstage fotopas. Dit betekent dat ik bij elke act vooraan mag staan om de eerste drie nummers te fotograferen. En geloof mij, dat is echt geweldig. Ik denk dat ik er een nieuwe hobby bij heb. Nu kan ik hier elke act gaan bespreken, maar dat bewaar ik voor Arena. Voor nu mogen jullie het met de foto’s doen. Mijn top drie van het weekend in willekeurige volgorde: Booker T. Jones, Melissa Etheridge en The Black Crowes.

Waar ik wel nog even op terug wil komen is de vele regen die tijdens het festival gevallen is. Dit resulteert in een grote modderpartij. De eerste dag is dit nog te overzien, maar zaterdags is er al geen gras meer te bekennen. Gelukkig heb ik goede, waterdichte schoenen bij. De laatste dag is veruit het ergst. Het hele terrein is vertrapt en op sommige plekken sta je tot je enkels in de modder. Voor sommigen is dit een reden om naar huis te gaan, voor anderen om de schoenen uit te trekken en op blote voeten verder te feesten. Wij blijven tot het einde en ik kijk terug op een fantastisch weekend met goede muziek en bijzondere bieren in een haast magische setting.