Na ons verblijf in Telluride rijden we een stuk naar het zuidwesten. Onderweg komen we door Four Corners. Dit heet niet voor niets zo. Op deze plek ontmoeten vier staten elkaar namelijk; Colorado, New Mexico, Utah en Arizona. Een soort drielandenpunt, maar dan met vier staten. Een fotootje is snel genomen, waarna we verder reizen richting Flagstaff. Deze stad is onze uitvalsbasis voor de Grand Canyon.

Na de flinke tocht van die dag ondernemen we niks meer. Het enige wat we doen is een tour boeken voor de Grand Canyon. We zetten onze wekkers op half vijf, want we moeten om zes uur ’s ochtends op het Grand Canyon National Park Airport zijn, en het is ongeveer 80 minuten rijden. Veel te vroeg voor ons, maar toch slagen we erin redelijk op tijd aanwezig te zijn.
Vrij snel nadat wij arriveren mogen we het vliegtuig boarden voor een vlucht van een uur over de Grand Canyon. We vertrekken van de South Rim en landen in Page op de North Rim. Een gids pikt ons daar op voor een rondleiding door Antelope Canyon. Dit levert een paar prachtige plaatjes op. Na afloop dropt de gids ons bij de volgende stop, een organisatie die boottochten maakt over de Colorado River. Hier wachten we totdat de groep compleet is, dat duurt ongeveer driekwartier. Vervolgens stappen we in de bus naar het startpunt; Glen Canyon Dam. Het kleinere broertje van de Hoover Dam, die op een ander punt in dezelfde rivier staat.
Onze gids Rex heeft alle tijd. Terwijl hij over de geschiedenis van het gebied vertelt dobberen we op een raft rustig een paar uur over de rivier. Halverwege maken we een tussenstop om naar wat historische muurschilderingen te kijken. Dit is ook de gelegenheid voor de liefhebbers om een frisse duik te nemen. Met de nadruk op fris, de temperatuur van de Colorado River in Glen Canyon is namelijk het hele jaar 8 graden Celsius. Ik neem genoegen met pootje baden, maar een aantal gekken gaat kopje onder. We drijven verder richting Lee’s Ferry. Daar staat een touringcar op ons te wachten die ons naar het vliegveld brengt. Tijdens de drie uur durende rit zien we verschillende herten en reeën in de bosrand. Eenmaal terug in het motel genieten we na van een vermoeiende maar zeer interessante dag.

De volgende dag rijden we wederom naar de Grand Canyon. Ditmaal gaan we de South Rim op eigen gelegenheid verkennen. Daan en ik beginnen met een film in het IMAX Theatre over het ontstaan van een van de zeven natuurlijke wereldwonderen. Rond de klok van half zeven maken we vanaf Desert Point de zonsondergang mee. Prachtige kleuren in de lucht, ook de maan laat zich zien.

Donderdag pakken we weer een stukje Route 66 mee. Van alle staten waarin we op The Mother Road hebben gereden, bevalt Arizona me erg goed. Hier rijdt je niet constant parallel aan de snelweg. Ook zijn de dorpjes aan de befaamde route niet uitgestorven. Er is nog leven en dat is leuk. Daarom stoppen we vaker. Het is alleen niet goed voor mijn portemonnee, want bijna overal hebben ze wel iets bijzonders dat ik graag meeneem. Gelukkig kan ik het meeste in de schappen laten liggen. Tevens vereren we de Hoover Dam met een bezoek. Snel wat plaatjes schieten en door.

Tegen de avond arriveren we in Las Vegas. Nadat we ingecheckt zijn, lopen we naar The Strip. We vallen van de ene verbazing in de andere. We zien de Eiffeltoren, het vrijheidsbeeld, de Brooklyn Bridge, de grachten van Venetië, pratende bomen en nog veel meer. Alles kan, alles mag, niks is te gek. De vijf dagen in Sin City zijn een roes. We slapen overdag en leven ’s nachts. Dan is het namelijk niet zo heet en alles gaat toch continu door.
In de tijd dat we er zijn zie ik drie shows. Als eerste Vegas! The Show. Een voorstelling met alles wat de gokstad te bieden heeft; zang, dans en acrobatiek. Dit alles in chronologische volgorde, onder anderen Tom Jones, Elvis Presley en Sammy Davis jr. passeren de revue. Zaterdagavond zitten we bij David Copperfield in de zaal. Deze down-to-earth illusionist geeft een geweldige show vol spectaculaire trucs en humor. Bijna overal betrekt hij het publiek bij, dat maakt het extra leuk.
De show die er echter met kop en schouders bovenuit steekt is Absinthe. Meteen bij het zien van de posters ben ik verkocht. De sfeer die ze uitstralen staat me heel erg aan. Dus trek ik er in m’n eentje op uit. De voorstelling was wat ik ervan gehoopt had, en nog meer. Vol humor (soms lomp, soms plat), zeer gedurfde capriolen en de constante seksuele innuendo’s (soms subtiel, meestal duidelijk aanwezig). Ik heb een plek op de derde rij en maak dus alles van dichtbij mee. Geweldig!

Over Las Vegas kan ik nog uren doorgaan, ook al zijn we er maar een paar dagen geweest. De beleving is sowieso lastig te beschrijven, omdat het met niets te vergelijken is. De stad leeft, vibreert. Het is een bron van tomeloze energie. Je moet er echt zelf geweest zijn om te weten waar ik het over heb. Mocht je binnenkort in de buurt zijn, bezoek dan zeker Absinthe, de vier verdiepingen tellende M&M’s Store en de vele casino’s. Je komt ogen en oren tekort.
Na een kleine week zijn onze portemonnees nagenoeg leeg. Las Vegas is veel, maar niet goedkoop. Daarnaast is het sowieso tijd om verder te trekken. Er staan nog veel leuke dingen op het programma. Vandaag gaan we Californië binnen, waar we onder meer Los Angeles en San Francisco aan doen. Daarna zien we wel weer.

Helaas heb ik ook nog wat vervelend nieuws. De harde schijf van mijn laptop heeft het begeven. Zijn laatste rustplaats is de woestijn van Nevada. Gelukkig heb ik ook nog een tabletpc bij, waardoor ik jullie nog steeds op de hoogte kan houden van mijn avonturen. Alleen niet in woord en beeld. Het is namelijk niet mogelijk de foto’s van mijn camera hiermee uit te lezen. Wie weet vind ik een alternatief, maar voorlopig dus even zonder beeldmateriaal.