De trip van Philadelphia naar Washington met de Greyhoundbus duurt 3,5 uur. Vanaf Union Station lopen we naar onze hostel; Capital View DC. Daar droppen we onze bagage en gaan snel weer door. Zoals we gewend zijn, hebben we een druk programma. Tegen het einde van de middag krijgen we namelijk nog een rondleiding door het Capitool, het gebouw waar de Amerikaanse regering gevestigd zit.

Het Capitool
We ruilen onze vouchers om voor tickets en sluiten aan in de rij waar tientallen, misschien wel honderden, andere toeristen staan. Na binnenkomst wordt de grote massa opgedeeld in kleinere (maar nog steeds te grote) groepjes met elk een eigen gids. Je krijgt een koptelefoontje met een ontvanger, zodat je kunt verstaan wat de gids vertelt. Die dingen werken alleen als je op twee meter afstand staat. Iets verder weg en hij begint op te breken en op vijf meter afstand ontvangt hij gewoon geen signaal meer. Heel erg jammer, want daardoor missen we de helft van de uitleg.
Daarnaast is het veel en veel te druk. Overal lopen groepen door elkaar, het is rumoerig en je krijgt amper de tijd om leuke foto’s te maken. Verder hadden we gehoopt een kijkje te mogen nemen in de zalen waar het allemaal gebeurt; het Huis van Afgevaardigden en de Amerikaanse Senaat. Dat is jammer genoeg niet zo. Enigszins teleurgesteld druipen we af.

Abraham Lincoln
De volgende dag, zaterdag 17 september, gaan we kijken bij het historische Ford’s Theatre. Hier is op 14 april 1865 Abraham Lincoln in zijn hoofd geschoten door John Wilkes Booth. Helaas hebben we te weinig tijd om alles in het museum goed te bekijken, want het theater is nog steeds in gebruik. De acteurs willen zich graag voorbereiden op de matineevoorstelling. Gelukkig bestaat het volledige museum uit twee delen, nog eentje aan de overkant van de straat. De plek waar Lincoln naartoe is gebracht en hij op de ochtend van 15 april is bezweken aan zijn fatale verwondingen. Erg interessant.
Na de lunch lopen we naar 1600 Pennsylvania, beter bekend als The White House. De poorten zijn gesloten en Obama laat ons niet binnen. Tijdens onze voorbereidingen hebben we wel geprobeerd een rondleiding aan te vragen, maar dat is niet gelukt. Het is sowieso vrij lastig voor niet-Amerikanen om een bezoekje te brengen aan Het Witte Huis. Wij moeten genoegen nemen met het Visitor Centre dat een paar blokken verderop zit.

National Football League
Voor zondag zijn de weersvoorspellingen goed: 33 graden. Erg hete temperaturen, gelukkig staat er af en toe een zuchtje wind. Tegen het einde van de ochtend stappen we op de metro richting FedEx Field, de thuisbasis van de Washington Redskins. Zij krijgen vandaag de Dallas Cowboys op bezoek. Er kunnen echt heel veel mensen in het stadion. Wij zitten bijna in de nok, achter ons zijn nog maar een paar rijen. Heel hoog, maar het stadion is zo gemaakt dat eigenlijk zo goed als iedereen goed zicht heeft. We kunnen de wedstrijd dus prima volgen.
De Redskins beginnen slap en kijken vrij snel tegen een achterstand aan. De Cowboys profiteren optimaal van de foutjes van het thuisteam. Toch weten de mannen uit Washington in de eerste helft in het spoor te blijven door een paar keer te scoren. Dat belooft een spannende tweede helft. Het spel gaat op en neer. De Redskins weten in het derde kwart de voorsprong te pakken. Totdat de ploeg ineens als een kaartenhuis ineen stort.

Wat er precies gebeurt moet je mij niet vragen, daarvoor weet ik te weinig van american football. Het is echter overduidelijk dat er iets niet goed gaat. De passes zijn slordig en er wordt slecht gevangen. De ideale kans om de voorsprong uit te breiden, wordt verprutst. En de laatste kans om een slechte wedstrijd goed te maken, wordt recht in de handen van de tegenstander gegooid. Dit tot grote vreugde van de Cowboys-fans op de tribune. Zij pakken de volle buit door met 27-23 te winnen.

Hudson River
’s Avonds gaan we eindelijk naar de film, wat we eigenlijk in Philadelphia al van plan waren. We zien Sully, echt een aanrader. Het is een biografische film over Chesley ‘Sully’ Sullenberger, de piloot van vlucht US-Airways 1549. Op 15 januari is het vliegtuig net opgestegen van LaGuardia Airport bij New York wanneer het geraakt wordt door meerdere vogels. Dit levert motorproblemen op en Sully ziet geen andere mogelijkheid om het toestel te landen op de Hudson River. Het verhaal is erg mooi in beeld gebracht. Zeker een aanrader.

Vijfhoekig hart
De laatste dag in Washington begint met een bezoek aan het Pentagon. Van tevoren hebben we zo ongeveer alles door moeten geven, behalve onze pincode. In ruil daarvoor ontvangen we een document met strenge regels waaraan we moeten voldoen om binnen te komen. Dat betekent helaas ook dat ik geen foto’s mag maken. Niet buiten en niet binnen, behalve in de giftshop komen we later achter. Ach, het is niet anders. Over de beveiliging was niets gelogen. Je komt het Pentagon echt niet zomaar binnen.
Waar de tour over het algemeen als ‘niet erg interessant’ staat aangeschreven op verschillende websites, kijken wij onze ogen uit. Twee jonge soldaten, eentje van de marine en eentje uit het leger, geven ons een interessante rondleiding door het vijfhoekige hart van het Amerikaanse Ministerie van Defensie. Het gigantische pand stamt uit 1941 en is tijdens de Tweede Wereldoorlog gerealiseerd om de verschillende afdelingen onder één dak onder te brengen.
Het was nooit de bedoeling om er lang te blijven, maar vanwege voortdurende conflicten waar de VS in de jaren erna bij betrokken is geweest, was er nooit voldoende geld voor nieuwbouw. Dit resulteert in de jaren negentig in grote problemen. Regelmatig valt de stroom uit, er zijn lekkages en de ratten lopen gewoon door de gang. Daarom besluit de regering in 1995 om het Pentagon op te knappen. Een paar dagen voor de officiële oplevering in 2001 jaagt een groepje terroristen een vliegtuig naar binnen waardoor 184 mensen sterven. Door verenigde krachten is het gebouw binnen een jaar weer volledig up and running. De gedenkkamer – net als het monument buiten – maakt veel indruk.

National Mall
Het weer is verre van oké. Het regent al de hele dag. Gelukkig is de rondleiding bij het Pentagon grotendeels binnen, maar op het beroemde Arlington Cemetary ontkomen we niet aan de nattigheid. Gelukkig heeft Robin twee poncho’s in zijn backpack zitten. Het klinkt misschien raar, maar de begraafplaats is prachtig. Het glooiende landschap met de vele zerken en monumenten is imposant. Omdat we niet veel tijd hebben, beperken we ons tot het graf van John F. Kennedy. Vanaf daar lopen we via de Arlington Memorial Bridge naar National Mall. Hier staan meerdere monumenten bij elkaar gegroepeerd.
Ons eerste doel is het Washington Monument. We hebben kaartjes om de top te bezoeken, vanaf waar je een schitterend uitzicht over de stad schijnt te hebben. Dit kunnen we tot onze onvrede niet bevestigen, want het monument is gesloten. Dit wordt medegedeeld via een briefje op de deur. De kabel van de lift is afgebroken. Geen enkele e-mail vooraf om ons te waarschuwen. Onze hele middagprogramma is op dit bezoek afgesteld, daarom balen we enorm. We kunnen onze tijd veel beter besteden, grrr…. We zetten ons eroverheen en lopen terug naar het Lincoln Memorial. De oude president zit nog steeds statig op zijn troon. Een fantastisch gezicht.

Maanlicht
Voor het avondprogramma willen we eigenlijk een fietstocht maken. Het weer leent zich daar echter niet voor. Verder komen we in de knoei met de tijd. Daarom besluiten we een bustour te doen langs de belangrijkste attracties. Op drie plekken mogen we een half uurtje uit de bus om foto’s te maken. We zien onder meer de monumenten en gedenkplekken voor Thomas Jefferson, Franklin D. Roosevelt, nogmaals Abraham Lincoln en de Koreaanse oorlog. Ook passeren we een verlicht  Capitool en Het Witte Huis voor een paar mooie foto’s.

On the road
Dinsdagochtend laten we Washington DC achter ons. Met de trein gaan we terug naar New York om vervolgens door te reizen naar Jersey City. Daar pikken we onze auto op waarmee we de komende vijftien dagen de oostkust van Amerika gaan verkennen. We rijden ten noorden van New York naar Long Island. In Orient Point maken we met de ferry de oversteek naar New London, Connecticut. Na een paar minuutjes rijden arriveren we in Groton. Daar brengen we de nacht door.

Wat ons nu te doen staat, is plannen maken voor de komende dag(en). Er staat eigenlijk helemaal niets meer op het programma. Ook wel eens fijn. Houd mijn blog in de gaten om op de hoogte te blijven van onze avonturen.