Vanuit New London rijden we woensdagochtend eerst naar Foxwoods. Dit is een gigantisch resort en casino in the middle of nowhere met een lange winkelgalerij. Hoe zoiets kan bestaan? Geen idee. Wel leuk om te zien. Daarna gaan we richting het oosten We vermijden de Interstate, maar kiezen voor de Scenic Highway 1A. Onderweg genieten we van het uitzicht en nemen af en toe een willekeurige afslag. Via de prachtige Claiborne Pell Bridge arriveren we in de loop van de middag in Newport in de staat Rhode Island. Daar zoeken we een plekje voor onze auto en lopen door het havengebied. Op een terrasje aan het water laten we de clam chowder (een goedgevulde vissoep) goed smaken.

Cape Cod
Door onze omzwervingen is het inmiddels al vrij laat op de dag. We moeten nog een flink stuk rijden. Daarom zetten we koers richting West Yarmouth, waar we een motel hebben geboekt. Deze plek ligt aan het begin van Cape Cod, een schiereiland in Massachusetts voor de oostkust.
Donderdag begint met een felicitatie voor Robin vanwege zijn verjaardag. Om dit op een goede manier te vieren, zorgen we dat we om 11 uur ’s ochtends bij Cape Cod Beer zijn. Een medewerker van de lokale brouwerij vertelt alles over de historie van het bedrijf en het brouwproces. Erg interessant. Omdat het feest is, moet er natuurlijk ook geproefd worden. We kopen een klein glaasje en krijgen vijf munten om de verschillende bieren van de brouwerij te proberen.

Provincetown
Aan het begin van de middag gaan we weer de weg op. Het doel is Provincetown. Deze stad ligt in het meest uiterste puntje van Cape Cod. De tocht is fantastisch. Op onze bestemming parkeren we de auto aan het water. In de verte staat een vuurtoren. Over een rotspad van een paar honderd meter kun je ernaartoe lopen. Ongeveer op een derde van de afstand treffen we twee oudere mannen. Die waarschuwen ons voor de opkomende vloed. Binnen een uur zal het pad onder water staan. Om te voorkomen dat we vast komen te zitten, draaien we om.
Terug in de auto, op naar onze overnachtingsplek. Voordat het zover is, maken we nog een tussenstop op Cape Cod: Longnook Beach. Dit prachtige stukje strand bereik je door tussen de duinen af te dalen. Aan de Atlantische Oceaan genieten we even van zon, zee en zand. ’s Avonds arriveren we in Wakefield bij Boston. Hier verblijven we de komende drie nachten.

Brandalarm
De vrijdag begint wat vroeger dan gepland. Om 5.45 uur gaat namelijk het brandalarm af in ons motel. In eerste instantie denk ik nog dat Robin zijn wekker te vroeg heeft gezet, maar dan horen we vanaf de gang stemmen klinken die ons sommeren het pand te verlaten. Met tegenzin sjokken we naar buiten. Daar staan al heel veel mensen en de eerste politieauto arriveert net op dat moment. In een periode van nog geen vijf minuten volgen er nog drie brandweerwagens. Tevergeefs blijkt. Het is vals alarm. Gelukkig.
Na een minuut of twintig zoeken we verkleumd onze kamer weer op. Slapen lukt niet meer, want de wekker gaat al bijna. Met een zwaar hoofd frissen we onszelf op, ontbijten in het motel en beginnen met het openbaar vervoer de reis naar downtown Boston. Tegen de klok van negen uur ’s ochtends zijn we daar. We zoeken de weg naar Urban AdvenTours. Met enkele gidsen van dit bedrijf gaan we vandaag samen met andere toeristen een fietstocht door de stad maken. Als Nederlanders navigeren wij probleemloos door het verkeer, maar er zijn deelnemers die hun stalen ros niet echt goed onder controle hebben. Dit levert veel vertraging op. De fietstocht is erg interessant. Onderweg stoppen we een paar keer. Dan krijgen we wat extra informatie over Boston en de mogelijkheid tot het maken van foto’s.

De wereld in 1935
De lunch bestaat uit een veel te dure maar wel lekkere lobster roll. Daarna bewonderen we diverse beelden in de stadsparken Boston Commons en Boston Public Garden, van mannen op paarden, een rij eenden en kikkers. De volgende stop is het Mapparium in de Mary Baker Eddy Library. Deze glazen wereldbol uit 1935 is drie verdiepingen hoog waar je middenin staat. Heel erg gaaf om te zien. Helaas mogen we geen foto’s maken.

Fenway Park
Laat in de middag staat er nog een rondleiding door Fenway Park op het programma. Dit is de 104 jaar oude thuisbasis van de Boston Red Socks. Een te oude en te dikke gids leidt een te grote groep deelnemers door het honkbalstadion. We krijgen niet alles mee omdat er simpelweg te veel deelnemers zijn. Daardoor verstaan we niet alles wat de gids vertelt. Toch is het best interessant.
Na afloop willen we gaan eten bij The House of Blues, maar als we daar om 17.30 uur aankomen is er niemand te bekennen. Weinig sfeer. Verderop in de straat zien we Loretta’s Last Call, een restaurant dat zo in Texas had kunnen staan. Er is die avond een albumpresentatie van lokale zangeres Annie Brobst. Terwijl wij zitten te eten wordt het podium klaar gemaakt. Vervolgens zijn er twee acts om de avond te openen: Erin Jarvis en Ashley Dawn. De hoofdact is Annie Brobst met haar band. Samen spelen ze de vijf nummers op haar nieuwe EP.

Freedom Trail
Dwars door de binnenstad van Boston loopt een rode lijn van bijna drie mijl (iets minder dan vijf kilometer). Dit heet de Freedom Trail. Hieraan liggen zestien gebouwen, monumenten en plekken die belangrijk zijn voor het ontstaan van de Verenigde Staten eind achttiende eeuw. Boston is de bakermat van de Amerikaanse onafhankelijkheid. Hier vochten de mensen tegen het leger van Engeland om een eigen land te vormen. Dit is de plek waar de geschiedenis van de Verenigde Staten begint. Wij lopen deze tocht zaterdagmiddag en leren veel over de historie van stad en land.

Nu staan we voor onze laatste nacht in Boston. Morgen (zondag) gaan we naar de New Hampshire Motor Speedway voor de Bad Boy Off Road 300, een Nascar-race. We overnachten in Leominster, Massachusetts.